Dolina Wodącej jest jedną z suchych dolin krasowych, występujących na obszarze od Ryczowa do Smolenia. Do¬minującym elementem rzeźby tego terenu są ostańce zbudowane z rafowych wapieni górnej jury, oddzielone od siebie obszernymi dolinami, zasłanymi grubymi warstwami aluwiów. Dolina Wodącej należy do zlewni Białej Przemszy. Rozciąga się na długości 5 km. Oddziela ona Skały Smoleńskie (ha północy) od Skał Strzegowskich. Skały te wznoszą się w postaci izolowanych wzgórz, o podnóżach okrytych zwietrzeliną. Oba szlaki wiodą do skały Biśnik, która znajduje się w załomie pobliskiego wzniesienia. Za nią odchodzi niebieski Szlak Warowni Jurajskich. Skręcamy w prawo. Wkrótce wychodzimy na niewielką polankę i ponownie schodzimy na dno Doliny Wodącej. Szlak biegnie na wschód, wyprowadza na polanę. Za polaną w lewo, w dół. Po 100 m skręcamy znowu na lewo pod kątem prostym i docieramy do Skał Zegarowych. Skały Zegarowe to interesujący kompleks ostańców, wśród których wyróżnić można formy kopiaste i stołowe, turnie iglaste, ambony i baszty. Mijamy ostańce i podążamy w kierunku wschodnim. Dochodzimy do polnej drogi, wiodącej do wioski Podlesie. Wśród zabudowań skręcamy w prawo. Kierujemy się w stronę widocznego nie opodal wzgórza zamkowego w Smoleniu. Dochodzimy do szosy Wolbrom—Pilica. Tu rozpoczyna się czarny szlak łącznikowy, oprowadzający po ruinach zamku i rezerwacie w Smoleniu. Idziemy w lewo szosą, by za chwilę ją opuścić. Skręcamy w lewo. Mijamy zabudowania dawne¬go folwarku. Polną drogą docieramy do ściany lasu, który przecinamy, następnie mijamy samotne zabudowania kryte strzechą i schodzimy do drogi Złożenie —Pilica. Szlak skręca w prawo na północ. Drogą asfaltową docieramy do mostu i grobli na Pilicy. Po lewej stronie zalew. Przechodzimy przez groblę do ul. Krakowskiej, która wiedzie nas do pl. Mickiewicza, dawnego rynku w Pilicy, na którym kościół parafialny z XIV w., z dwoma kaplicami i dzwonnicą z końca XVIII w. Szlak prowadzi aleją koło cmentarza i obchodzi z północnej strony bastionowe fortyfikacje pałacu z pierwszej połowy XVII w. Następnie parkową aleją, wysadzaną starymi drzewami podążamy na zachód. Po 1 km szlak skręca w lewo. Przez pola dociera do piaszczystej, zalesionej dolinki. Idziemy nią, przecinając poprzeczne wąwozy. Za przydrożną kapliczką skręcamy w lewo. Schodzimy w dół do wsi Kocikowa. Wiejską drogą w prawo. Przy rozwidleniu dróg skręcamy w lewo i dalej przez grzbiet wzgórza (417 m npm). Podążamy w stronę Woli Kocikowej. Zmieniamy kierunek marszu na zachodni i idziemy skrajem lasu. Szlak wkracza w rozległą, zalesioną dolinę, którą podążamy w kierunku południowo-zachodnim. Opuszczamy las i docieramy do przysiółka Jastrząbka, obecnie zwanego Kolonią Ryczów. Dochodzi tu z lewej strony niebieski Szlak Warowni Jurajskich. (Idąc nim w lewo można dojść do Strzegowej, a w prawo do Podzamcza). Droga prowadzi lekko pod górę. Mijamy samotne zagrody i wkraczamy w las. Wkrótce dochodzimy do niewielkiej polanki, na której szlaki się rozłączają. Skręcamy w lewo. Szeroką, zalesioną doliną, która zwęża się stopniowo, podążamy na zachód.
