Położony w pobliżu miejscowości Mników, gmina Liszki, woj. miejskie krakowskie. Przez rezerwat prowadzi zielony Szlak Doliny Mnikowskiej. Powierzchnia 20,89 ha. Utworzony w 1963 r. Obejmuje najpiękniejszą część doliny, czyli wąwóz skalny o ścianach osiemdziesięciometrowej wysokości. Na jednej z nich taternik i malarz Walery Eliasz Radzikowski umieścił w 1863 r. wielkie malowidło o tematyce sakralnej. Potok Sanka wyrzeźbił tu kanion najeżony basztami i turniami, w którym skrytych jest 10 jaskiń, stanowiących ostoję dla wielu gatunków nietoperzy. Skaliste zbocza wąwozu pokryte są bujną roślinnością. W lasach występują buki, dęby i jawory. Na skałach dominują murawy kserotermiczne m. in. z koniczyną długokłosową, omanem szorstkim czy fiołkiem kosmatym. Natomiast z flory górskiej spotyka się dziś tylko parzydło leśne i kozłek trójlistkowy. Z poznanych dotychczas okazów fauny do najciekawszych można zaliczyć ptaki drapieżne — pustułki, a także śpiewające ortolany i słowiki rdzawe. Poważne zagrożenie dla rezerwatu stanowi zanieczyszczone powietrze, a także wzmagający się z roku na rok ruch turystyczny.
